Natuuruitstapje en terugreis

Op weg naar ons volgende doel: ergens tussen Château-Chinon en Roussillon-en-Morvan, voorbij Arleuf, op de D978 schijnt een prachtig gebied te zijn: water, beekjes, paadjes, bloemetjes, bijtjes en dat soort dingen. Dat lijkt ons wel wat en daar gaan we heen.

En inderdaad, we zien dat we na een hele lange afdaling in een soort dal terecht komen: hier moet al het water verzameld zijn dat van de bergen af komt. We gaan de autoweg af en komen op hele kleine weggetjes terecht waar je elkaar nooit kunt passeren. Maar dat hoeft ook niet, hier is niemand, behalve een enkele boerderij op grote afstand van elkaar.

We stappen uit en maken een mooie wandeling. Terug bij de auto genieten we van de broodjes die we 's morgens in Moulins-Engilbert gekocht hebben: Le déjeuner sur l'herbe. Op onze eigen witte campingstoeltjes. Als trofeeën heb ik Tamme kastanjebladeren en Brunel van de wandeling meegenomen.

We gaan weer terug, langs Château-Chinon richting Vézelay. Ademloos genietend van de prachtige natuur. we stappen uit in Vézelay en lopen de (zeer touristische) hoofdstraat door, leuke winkeltjes. We rijden verder naar Avallon. Op deze route of uiteindelijk in Avallon zullen we een slaapplaats moeten vinden.

Het wordt Avallon. Via de plaatselijke VVV (office de tourisme) komen we aan een slaapadres waar we na (harde) onderhandeling akkoord gaan met de prijs en een mooie kamer betrekken. We gaan het stadje in, bestellen een lekkere maaltijd bij een Italiaans restaurant (geen Pizzaboer) en genieten buiten op de stoep bij het invallen van de schemering van een heerlijke maaltijd.

Terug naar ons hotel, lekker slapen, zeer goed ontbijt de volgende morgen.
We maken een afspraak met elkaar: we rijden naar ons vertrouwde hotel in Étain vlak bij de Belgische grens om koffie te drinken en als we genoeg pit over hebben gaan we door naar Nederland.
En zo geschiedde: in hotel La Sirène hebben we koffie gedronken en daarna doorgereden naar Nederland. In de buurt van Eindhoven raken we de weg kwijt en worden overvallen door noodweer.

We overleven het en kunnen als tussenstop bij moeder Bosman in Teuge om middernacht een borrel inschenken.
Donderdag 12 juli komen we uitgerust in Loppersum aan.

Vrije zwervers

Vanaf vandaag, maandag 09-07, zijn we vrije zwervers. Waar we slapen weten we niet en waar we terecht komen dus ook niet. Maar eerst is er nog een belangrijke klus te klaren: de videoreportage over Café Associatief "Le Morwan" in Luzy.
Na een hartelijk afscheid van Reina waarbij vele tranen over onze wangen rollen, gaan we richting Luzy en al snel staan we voor Café Associatif "Le Morwan".

Terwijl we buiten van koffie en taart genieten komt Carla langs zodat we ook met haar nog even kunnen babbelen.

Na afscheid van de dames rijden we naar Bibracte.
Een kleine 2 eeuwen vChr. wordt op de hoogste berg in de omgeving, de Mont Beuvray, de grote Gallische stad Bibracte gesticht en met vestingmuren omringd. Het wordt de hoofdstad van een van de machtigste volkeren van Gallië, de Haedui.
We hebben, behalve het museum, ook de historische plekken van de Mont Beuvray bezocht. Vanaf de top van de berg, waar je uitzicht hebt over het hele gebied (vijanden zie je aankomen) en langzaam naar beneden dalend langs allerlei opgravingen van gebouwen en steden uit die prehistorische tijd. Met een Nederlands sprekende gids en een klein gezelschap, machtig interessant allemaal.

Als we terug komen van de excursie schrikken we ons rot: het is al over vijven en we hebben geen slaapplaats! Hoe loopt dit af? We stappen weer in de auto en rijden richting Moulins-Engilbert, zoveel mogelijk de D18 volgend. Plan: in ieder dorp kijken naar een zo goedkoop mogelijke slaapplaats.

In het prachtige dorp Onlay mislukt het: de plaatselijke herberg is vol en het hostel is telefonisch niet bereikbaar.
Verder dus maar. Uiteindelijk komen we in een plaatsje terecht, Mourceau denk ik, waar het lukt via de plaatselijke kroeg een betaalbare plek te krijgen: gered!

Gegeten hebben we nog niet maar in Luzy hebben we genoeg worst, kaas, stukje stokbrood, bier en wijn ingeslagen zodat het toch nog een gezellige avond wordt in ons nieuwe onderkomen. We zitten tot laat in de avond te genieten op ons zelf gemaakte terrasje van het prachtig uitzicht.

De volgende morgen: Gerben is not amused.

Een heeeele drukke zondag

Vandaag, 08-07, de laatste dag dat we van onze chambres d'hôtes bij Reina gebruik maken want morgen vertrekken we richting Nederland. We gaan eerst 3 dagen door de Morvan zwerven om meer van dit prachtige natuurgebied te zien.

Reina stelt voor naar de Rommelmarkt in Sémelay te gaan, prima idee. Maar wij moeten ook naar de Vijf Jaargetijden om een filmreportage te maken. En dan nog naar Poil voor ons afscheidseten! Dat wordt dus een druk dagje.

Als we in Sémelay aankomen en de auto uitstappen worden we verrast door fantastische klanken van een soort zigeunermuziek. Reina beent direct op een paar kennissen af waar ze Franse les mee heeft en wij zwerven afzonderlijk over de markt. Ik wordt helemaal verliefd op een stel ganzen en krijg spijt dat ik de Berlingo niet bij me heb want anders zou ik ze direct meenemen.

Als we langs een schiettent lopen gaat Gerben helemaal uit zijn dak. Hij pakt een geweer en begint als een waanzinnige de ene ballon na de andere lek te schieten, zelfs twee tegelijk! Hij krijgt een eremedaille van de baas:

En dan natuurlijk dat orkest met die prachtige en vreemde muziek. Ze spelen op het terras van restaurant Le Clos de la Bussiere en ik stap het terras op om de musici van dichtbij te filmen en te genieten van de bijzondere klanken uit bijzondere muziekinstrumenten. Ik zie een doedelzak en twee vreemd instrumenten waaraan heftig gedraaid wordt. Het blijkt een draailier te zijn. Het resultaat is fantastisch:

Terug naar Le Bois de Velle, Reina afzetten en doorreizen naar De Vijf Jaargetijden in Ettevaux. We filmen de trip naar Ettevaux omdat het zo'n prachtig weggetje is:

Aangekomen bij De Vijf Jaargetijden eerst een filmpje over de paarden van Bjorna die een bijzonder leven hebben op de boerderij, bekijk hun website.

Als ik naar de buitenkeuken loop komt Saskia er aan, breed lachend met die enthousiaste kop van haar. Ze springt de buitenkeuken binnen en begint haar verhaal:

Op het terras van De Vijf Jaargetijden raken we weer verzeild in intensieve gesprekken over het leven totdat we merken dat het erg laat is: we moeten Reina ophalen voor het afscheidseten in Poil!
In de auto van Gerben nemen we een kuip paardenmest mee voor Reina, Gerben is er niet echt blij mee: "Als we terug zijn gaat het er ook direct weer uit!".

Na een hartelijk afscheid van de mooie meiden en hun vriendin Stanneke terug naar Le Bois de Velle om Reina op te halen voor ons afscheidseten.
Het is al laat geworden maar gelukkig is de keuken in 'Auberge de Poil' nog open.
De eigenaars, Cédric en Isabelle, hebben we vrijdagmorgen al ontmoet op de markt in Luzy. We genieten we van een goede maaltijd, het is gezellig maar ook een beetje triest: morgen, maandag, vertrekken we en zijn al die leuke dingen voorbij! Reina zingt een afscheidslied voor Isabelle en Cédric.

Broodnodige (geestelijke) rust

Zaterdag 07-07 en Gerben en Reina gaan weer een dagje op stap maar eerst doen we nog wat klusjes. Gerben ziet er uit als een gevaarlijke Hezbollahstrijder in de woestijn en zaagt het hout voor Regien omdat ze anders te weinig tijd overhouden om te rummicuppen.

Reina maakt de ramen van haar auto schoon. Als ik vraag of ze tevreden is met De Landman antwoordt ze dat de firma vandaag wel heeeel relaxed bezig is: uitslapen, uitgebreid ontbijten, abrikozentaart eten, midden op de dag rummicuppen, hoezo werkvakantie?

Achter Reina ligt het mooiste bloemenweitje dat ik in de vakantie gezien heb, ik ben er stikjaloers op. Zo'n weitje achter op mijn land, ik vecht er al jaren voor!
Een veld vol Brunel, Peen (Wilde wortel), Muskuskaasjeskruid, Hertshooi, Duizendblad, Lathyrus en nog heel veel meer waar ik de naam niet van ken.

Na het werk en de spelletjes vertrekt het stel en kan Regien van haar broodnodige rust genieten. Ze gaan naar een camping in La Nièvre, een departement in het zuidwesten van de Bourgogne en waarvan de Morvan onderdeel is. De camping La Forêt du Morvan wordt beheerd door Nederlandse eigenaars en Reina zal daar binnenkort een workshop Mandala tekenen geven voor kinderen en volwassenen.

Ik vermaak me de hele middag onder de fruitbomen om de takken weg te ruimen van het snoeiwerk. Dat betekent heerlijk in de schaduw, het is weer erg warm geworden, gedachteloos takjes breken voor de composthoop en genieten van de koelte onder de bomen.

Dan begint het tijd te worden wat voor het avondeten te gaan doen. Als de familie thuiskomt hoor ik enthousiaste verhalen over het bezoek aan de camping, vooral van Gerben: hij heeft samen met een heel knap meisje, dochter van de campingbaas, een quadtocht gemaakt over het terrein van de camping! Fun en adrenaline dus.

Hoewel het slachten van de visjes (moet buiten, met een speciaal mes, op een speciaal bord, alles direct schoonmaken zodat niets van de misdaad achter blijft) wat problematisch is, lukt de Marokkaanse maaltijd prima.
Na het eten gaan we weer rummicuppen waarbij Reina haar zoveelste glorieuze overwinning behaalt. Ze vertelt dat ze al getraind is sinds haar jongste jeugdjaren omdat ze het iedere dag met haar moeder speelde.

Naar de markt in Luzy!

Met z'n drieën gaan we naar de markt in Luzy om o.a. verse sardines, groente en kruiden in te slaan voor een Marokkaanse maaltijd die Regien zaterdag gaat koken. Zaterdag gaan Gerben en Reina opnieuw een dagje uit en Regien zal het eten op tafel zetten als de vermoeide reizigers thuiskomen.
Die maaltijd wordt Marokkaans met groente, Ras El Hanout en couscous. Opgesierd met verse sardines, dit laatste voor de liefhebbers want ik zie de gezichten al betrekken als ik de sardines noem. Waarschijnlijk denken ze aan die ingemaakte visjes in zo'n blikje.

Als we de auto geparkeerd hebben en de markt oplopen zien we de eigenaren van het restaurant in Poil waar we a.s. zondag ons afscheidseten gepland hebben en die ook inkopen hebben gedaan voor hun restaurant-keuken. Een hartelijke begroeting volgt en Gerben en ik maken kennis met de uitbaters van "Auberge de la Diligence" in Poil: Isabelle en Cédric. De reservering voor zondag wordt direct gemaakt.

We kopen wat groente in maar voor de rest zullen we naar de ATAC moeten. We bezoeken het prachtige leer-atelier van Sylvia Moschard:

Zij exposeert in het Tassenmuseum Hendrikje in Amsterdam in de periode 18 september 2012 t/m 10 maart 2013. Adresgegevens Sylvia Moschard:
14, rue des Remparts
58170 Luzy
Tel. : 03 86 30 07 82

Daarna bezoeken we een kunstmarkt met veel Nederlandse kunstenaars waarna we afscheid nemen van Reina en onze eigen dingen gaan doen.
Gerben en ik gaan koffie drinken en taart eten tegenover de kunstmarkt in het Nouveau Café, een interessant project waar we later op terug zullen komen als we de camera bij ons hebben en een reportage kunnen maken. We ontmoeten hier een charmante Nederlandse dame Carla, die ons veel over het project vertelt:

We zetten onze naam op papier als blijk van adhesie: 'Carte d'adhésion' en genieten van de koffie met gebak.
Dan koopt Gerben het op 1 na grootste Opinel mes waar je wel een koe mee uit kan benen, de jongen is gelukkig! Vervolgens naar de Atac voor de rest van de boodschappen (ze hebben zelfs verse sardines) en weer terug naar Le Bois de Velle.

We hebben (weer) honger, gelukkig heeft Reina (weer) een paar fantastische taarten gebakken: abrikozen en tomaten.

Principe van de tomatentaart: platte (pizza-achtige) ovenschaal, bekleding van bladerdeeg, gaatjes prikken in de bodem, bodem bestrooien met wat paneermeel, laag van gefrituurde uien, afdekken met op de nerf gesneden plakken tomaat, verse tuinkruiden als oregano, tijm, rozemarijn, etc, besprenkelen met olijfolie en in de oven. Haast een pizza maar dan veeeeel lekkerder.

Reina en Gerben gaan een dagje uit

Het is donderdag 05-07 en Reina gaat met Gerben naar Autun om o.a. een paar zakmessen met houten handvat van het beroemde merk Opinel te kopen en iets te regelen zodat de verbinding met internet hersteld wordt.

De schatjes zijn vertrokken en ik kan in alle rust genieten van de stilte, zomaar rondlopen zonder iemand tegen te komen, lekker helemaal alleen. Na mijn opdrachten uitgevoerd te hebben zoals was ophangen trek ik de buurt in om te vragen of ze mijn petit chat gevonden hebben. Nee dus.
Weer thuisgekomen wordt de lucht zwart, gauw de was binnenhalen. En ja hoor, een enorme kletterbui barst los. Geweldig!
Ik loop de serre binnen om het natuurgeweld te filmen.

Als Gerben en Reina thuiskomen hebben ze inderdaad prachtige Opinelmessen op de kop getikt. En voor een heel schappelijk prijsje. We zijn er helemaal verliefd op en Gerben bedenkt dat hij er nog een hele grote uitvoering bij wil hebben. Misschien morgen als we in Luzy naar de markt gaan.
Hij gaat nu aan de slag als *kok in Reina's keuken: varkenshaas en prei!

We hebben voortreffelijk gegeten.

Henk, Ingrid en De Landman

Het is woensdag 04-07 en 2 vrienden van Reina komen op bezoek om een dagje in de tuin te helpen. Extra vroeg op dus en nieuwsgierig naar de vrienden van Reina.
Om 9 uur verschijnen ze: Henk, Ingrid en hun hond Darco. Na de koffie gaan we direct aan het werk. Ingrid begint met de border aan de andere kant van het hek waar De Landman bezig is en Henk graaft een bron uit onder begeleiding van zijn hond Darco.

We volgen de raad van Ingrid op en lopen naar de bron/waterput die helemaal overgroeid is met geboomte en struikgewas en nu door Henk opnieuw toegankelijk wordt gemaakt. Het is bloedverziekend heet, Darco ligt voor pampus onder het struikgewas.

Ondertussen is Gerben bezig, in opdracht van de bazin, een appelboom te maltraiteren. Ik moet hem ophalen voor de koffie.

Iedereen is hard aan het werk geweest met een geweldig mooi resultaat. Reina is extra vroeg opgestaan en heeft verrukkelijke taarten gebakken voor het werkvolk: courgettetaart en kip in de hoed. Dat wordt smullen!

Na de maaltijd wordt het werk afgemaakt en het afval verbrand. Het is een bijzonder gezellige dag geweest en beide firma's mogen volgend jaar terugkomen om de werkzaamheden voort te zetten.

Attaquer, to attack of aanvallen

Gerben en Regien gaan boodschappen doen bij de Atac in Luzy voor onze gezamenlijke huishouding in Le Bois de Velle. Dat heeft uren geduurd! Wat we daar allemaal zien op het gebied van vlees, vis, groente, zuivel en alcohol, zoveel verschillende soorten van alle producten en zo'n kwaliteit, dat is moeilijk kiezen, vooral omdat we zo'n eetparadijs in Nederland niet kennen. Misschien omdat we in Noord-Groningen wonen maar Frankrijk heeft natuurlijk wel een naam op het gebied van eten en drinken. Later horen we van Reina dat de ATAC in Luzy niet eens een uitgebreide winkel is, bij andere supermarchés zou het assortiment nog veel uitgebreider zijn en de kwaliteit groter.

Voor ons is dit voldoende om ademloos langs de vitrines te lopen en eindeloze gesprekken te voeren over de kwaliteit van het voedsel in vergelijking met Nederland. Vooral de patés krijgen veel aandacht en we kopen 4 verschillende soorten. Het woord 'Atac' wordt voor de rest van onze vakantie symbool voor gulzigheid, veelvreterij, aanvallen op het eten, to attack of attaquer'.

We wisten direct wat we in ieder geval mee naar Nederland zouden nemen. Gerben zijn bier dat werkelijk verrukkelijk is en heerlijke droge worsten, Regien enkele wijnen als Chinon, Brouilly en Sauternes, die wat betreft de prijs/kwaliteit verhouding niet in Nederland te krijgen zijn en enkele jams van vruchten uit de plaatselijke omgeving. Beroemde oude merken als Hero en Flipje Tiel, die al sinds de jaren '70 begonnen zijn te weinig fruit in hun potjes te doen en zo de mensen op te lichten, kom je in Frankrijk veel minder tegen.

Verder deze dag in de tuin gewerkt en 's avonds Gerbens keuzemaal gekookt: brocoli, nieuwe aardappelen en kalfs-entrecotes.
Gerben heeft een privé alcoholfeestje gehouden: dat lekkere bier dus!

Niet te laat naar bed want morgen komen twee vrienden van Reina ook in de tuin werken en dat betekent concurrentie voor De Landman!

De Landman aan het werk!

Het is maandag 2 juli, voor arbeiders de eerste werkdag van de week hoewel Gerben en Regien ook niet kinderachtig doen over werken op zondag!
We hebben voor ons verblijf bij opdrachtgeefster Reina een firmanaam aangenomen: De Landman. Het "Land" deel komt van Gerben Land en het "man" deel van Regien Bosman.

Hoewel Gerben vindt dat alleen hij hard werkt en voor zijn maat extra klussen opknapt omdat het "anders niet opschiet", heeft De Landman als team deze dag veel arbeid verricht.
Na wat moeizaam geklungel met een kettingzaag komt het echte werk onder de bezielende leiding van Reina: Gerben maakt een doorbraak van de kleine (besloten) tuin bij het vrijstaande gastenverblijf naar de grote boomgaard. Hierbij moet een (stuk) van een oude Boerenjasmijn verplaatst worden.

Regien is bezig met het onderhoud van een border en maakt achterin een plek vrij voor de Boerenjasmijn: teamwerk van De Landman.

Na een dag veldarbeid is het goed eten en drinken. Het eten is heerlijk: zalm!

Het drinken ook zodat de stemming vrolijker en vrolijker wordt. Vooral als de vuurkorf wordt aangestoken voor het roosteren van marshmallows. En na de beroemde uitspraak van Reina 'Hout is alleen hout als er hout op staat', worden de glazen nog eens bijgevuld.

Naar De Vijf Jaargetijden

Vandaag, zondag 1 juli, van Decize naar Le Bois de Velle gereden en ons in onze nieuwe kamer bij Reina geïnstalleerd.
De afspraak was snel gemaakt: Reina zou het leuk vinden als we blijven, we krijgen haar Chambre d'Hôtes. In ruil daarvoor zullen we in haar tuin werken, daar hebben we ervaring in en bovendien zullen we bijdragen in het eten.
In het volgende filmpje zie je dat Regien niet kan onthouden dat haar nieuwe onderkomen nog even geveegd moet worden:

Na onze installatie gaat Gerben direct aan het klussen: Perenboom knotten, snoeihout opruimen, laatste wijnranken wegsnoeien:

Heerlijk geluncht met die Franse dikke plakken achterham en daarna wandelen naar de boerderij van Saskia en Bjorna om kattenvoer te halen. Ons katje zien we overigens niet meer.

Om 2 uur start de wandeling en dat valt niet mee. Een heuvel betekent voor Regien stapje voor stapje omhoog, dat gaat langzaam. We lopen door een groot bos, langs diepe dalen en heuvels met mooie vergezichten, kortom een prachtige tocht.

We zien een huisje met dakpannen van kastanjehout:

En dan komen we bij De Vijf Jaargetijden van Saskia van der Stoel en Bjorna van Dobben, een paradijs van 17 Ha bos en weideland, zie hun website.

Als we aankomen is Saskia aan het metselen en Bjorna in de moestuin aan het werk. Het is hard werken op die 17 Ha waar elk stukje grond benut wordt. We zien de paarden en een buitenkeuken. In de buitenkeuken wordt zo nu en dan een legermaaltijd bereid voor vrienden en vriendinnen. Op het terras genieten we van het uitzicht en gieten we liters thee naar binnen om ons uitgezwete vocht te herstellen. Kater Maus, een Egyptische straatkat kiest Gerbens schoot om eens lekker uit te hangen.

Na de belofte van Bjorna en Saskia dat we terug mogen komen om te filmen, vooral die buitenkeuken moet op de film vastgelegd worden, zetten we de terugtocht in en komen om ongeveer 5 uur weer thuis. Heerlijk pasta gegeten. Van ons katje ontbreekt elk spoor.